Tajemnicza wyprawa Tomka - Alfred Szklarski, Groźne ostrzeżenie (2)

Groźne ostrzeżenie (2)

Tomek odwrócił się i czujnym wzrokiem spoglądał na odjeżdżającą dorożkę. Sprzed dworca do pałacu Naszkina było zaledwie kilkaset kroków, toteż chwiejący się na koźle podchmielony dorożkarz wcale nie był zdziwiony, że jeden z pasażerów resztę drogi odbędzie piechotą. Tomek wolnym krokiem wszedł do budynku. Przy kasie podróżni tłoczyli się po bilety.

„Prawdopodobnie jakiś pociąg nadjedzie za chwilę” – pomyślał młodzieniec i udał się do bufetu w sąsiedniej salce. Przystanął przy ladzie. Poprosił o dwa pudełka papierosów i o kwas. Popijając orzeźwiający napój, wdał się w pogawędkę z bufetową. Po chwili wiedział już, że wkrótce nadjedzie pociąg z Ruchłowa. Upewniwszy się, że w kierunku północno-wschodnim będą mogli wyjechać dopiero następnego dnia w południe, Tomek poprosił o jeszcze jedną szklankę kwasu. Mimo woli spoglądał w okno na peron. Lokomotywa, sapiąc i buchając parą, wjechała na dworzec. Nieliczni podróżni wysiadali z wagonów.

Tomek kończył właśnie pić kwas. Już miał odejść od lady bufetu, gdy wtem żołnierz w mundurze kozackim wszedł do sali, pobrzękując szablą. Nowy gość wydał się Tomkowi dziwnie znajomy. Kozak zamówił kieliszek czystej wódki. Teraz dopiero spojrzał na Tomka stojącego dotąd samotnie przy ladzie. Na widok młodzieńca zdumienie i radość odmalowały się kolejno na jego twarzy. Pospiesznie zasalutował, przykładając prawą dłoń do papachy, to jest do wysokiej futrzanej czapki noszonej przez Kozaków, a następnie zawołał:

– Zdrawstwujtie, wasze wysokobłagorodje[107], jak to dobrze, żeśmy się spotkali, przywożę dobrą nowinę! Aresztowaliśmy kapitana Wanga!

[107] Dzień dobry, jaśnie panie.

Tomek po chwili dopiero przypomniał sobie, skąd zna tego Kozaka.

Był to dowódca oddziałku, który z rozkazu sotnika Tucholskiego udał się na poszukiwanie przewoźnika-szpiega. Ciekaw wiadomości z obozu, ochoczo przywitał się z żołnierzem.

– Cieszę się, że kapitan Wang nie zdołał wam umknąć – odparł Tomek, ściskając dłoń Kozaka. – W jaki sposób schwyciliście tego łajdaka?

– Przyłapaliśmy sobakę[108] na przystani, gdzie statki ładują drewno na opał. Towarzysz panów, który z nami jechał, natychmiast go rozpoznał.

[108] Sobaka – pies.

– To znaczy, że Udadżalaka bez złej przygody dotarł do obozu – niby mimochodem zauważył Tomek, bacznie zerkając na Kozaka.

– Wasze wysokobłagorodje już nie potrzebuje się kłopotać o niego – zapewnił Kozak. – Wszyscy się radowali, słysząc o szczęśliwym zakończeniu przygody z chunchuzami. Bardzo wypytywali o rannego pana.

– Szybko wróciliście z drogi? – badał Tomek.

– Gnaliśmy na złamanie karku, bo barin[109] Pawłow rozkazał jak najprędzej doręczyć list sztabskapitanowi[110] Gołosowowowi.

[109] Barin – pan.

Serce mocno zabiło w piersi Tomka. Przysłonił oczy powiekami, aby nie zdradzić swego przestrachu, i siląc się na spokój, zapytał:

– A kto to jest ten Gołosowow?

– To sztabskapitan żandarmerii w Nerczyńsku. Jemu podlegają wszystkie politiczeskie priestupniki[111] w tym rejonie. Gołosowow i Pawłow razem tutaj pracowali.

[111] Politiczeskie priestupniki – przestępcy polityczni.

Tomek wolno popił kwasu. Nie mógł opanować drżenia dłoni trzymającej szklankę. Po chwili zapytał:

– Czy pan specjalnie z tym listem przyjechał? Musi zawierać jakąś ważną wiadomość?

– Barin Pawłow zmartwił się wypadkiem z chunchuzami. Wręczył mi list i rozkazał oddać go natychmiast Gołosowowowi do rąk własnych. Powiedział, że sztabskapitan najlepiej zaopiekuje się rannym. Za ujęcie Wanga otrzymałem miesiąc urlopu. Jadę więc pod Irkuck do żony. Urodził mi się syn. Mógłbym jechać dalej tym samym pociągiem. Nie wiem tylko, gdzie będę teraz mógł zastać sztabskapitana Gołosowowa, żeby oddać pismo.

Tomek zmarszczył brwi. Gdyby mógł przejąć ten list! Nie sposób siłą odebrać go Kozakowi. Gdyby jednak oddał dobrowolnie…

– Jak długo trwa postój pociągu w Nerczyńsku? – zapytał.

– Tylko pół godziny… – odparł Kozak, ciężko wzdychając. – Nie zdążę. Teraz wieczór, już po służbie… Sztabskapitan na pewno na hulance! Niełatwo znaleźć…

Tomek zastukał w ladę i polecił bufetowej nalać wódki.

– Za zdrowie twego syna! – rzekł do Kozaka, przepijając do niego swoją szklanką kwasu.

Wypili. Kozak lekko poczerwieniał i dziękował Tomkowi, ten zaś wydobył z kieszeni dwie złote dziesięciorublówki, mówiąc:

– Wyświadczyłeś nam przysługę. Zdrajca Wang poniesie zasłużoną karę. Oto skromny upominek ode mnie dla twego syna.

Tomek znów skinął na bufetową.

– Stęskniłeś się za żoną. Pewno chciałbyś również jak najprędzej zobaczyć syna – mówił, unosząc szklankę z kwasem. – Na zdrowie!

Kozak tęsknym wzrokiem spoglądał w kierunku pociągu.

– Jak by ci tu pomóc? – zastanawiał się Tomek, nieznacznie zerkając na towarzysza. – Ano cóż, szkoda, że osobiście musisz oddać pismo. Za godzinę lub dwie będę z przyjaciółmi na balu u pana Naszkina. Sztabskapitan Gołosowow pewno także został zaproszony…

– Jeśli tam jest dzisiaj hulanka, Gołosowow stawi się jak zwykle. To dopiero za godzinę… – markotnie powiedział Kozak. – Cóż robić, nie zdążę… Następny pociąg dopiero jutro…

– Stąd niedaleko do pałacu. Mógłbyś zostawić tam u kogoś ten list – kusił Tomek.

– A jak nie oddadzą? – zafrasował się Kozak.

Naraz przyszła mu pewna myśl do głowy. Pochylił się ku Tomkowi i zawołał:

– Wasze wysokobłagorodje idzie na bal… Ech, nie śmiem prosić…

– Czy chcesz, abym wręczył list sztabskapitanowi Gołosowowowi? – zapytał Tomek. – Nie krępuj się, to drobnostka. Mogę to dla ciebie zrobić.

Kozak ucieszył się, lecz zapewne ogarnęły go wątpliwości, czy postępuje zgodnie z rozkazem, gdyż rzekł usprawiedliwiająco:

– Przecież barin Pawłow mówił, że pismo dotyczy waszego przyjaciela, więc przekazuję go w najpewniejsze ręce. Pawłow chyba pochwali. No, a jeśli nie, to czort z nim! – Mówiąc to, jeszcze bardziej pochylił się ku Tomkowi i mruknął: – Nie lubię… szpicli!

– Najlepiej uczynisz, nie wspominając, że listu nie wręczyłeś osobiście. Nie obawiaj się, nie zdradzę cię przed Pawłowem – uspokoił go Tomek. – Spiesz się, pociąg zaraz odjeżdża!

Właśnie rozbrzmiały dwa uderzenia dzwonu. Konduktorzy zaczęli zamykać drzwi wagonów. Kozak machnął dłonią, zerwał z głowy papachę, wydobył z niej kopertę i wręczając ją Tomkowi, powiedział:

– Oto pismo, wasze wysokobłagorodje. Uniżenie dziękuję za łaskę. Nim mój urlop minie, Gołosowow zapomni, kto mu je oddał!

– Jeszcze dzisiaj otrzyma pismo – odpowiedział młodzieniec, niedbałym ruchem chowając kopertę do kieszeni.

Uścisnęli sobie dłonie. Kozak pobiegł ku wyjściu. Wskoczył do wagonu, gdy rozbrzmiały trzy uderzenia dzwonu. Konduktor zatrzasnął za nim drzwi. Pociąg wolno ruszył z miejsca. Tomek stał przy oknie, dopóki peron nie opustoszał, po czym rozejrzał się po sali bufetowej. Był jedynym gościem, więc zaszył się przy stoliku w samym kącie. Zamówił herbatę.

„W jakiej sprawie agent Pawłow pisze do sztabskapitana żandarmerii? – zastanawiał się, niecierpliwie czekając na podanie samowaru. – Czy powiedział prawdę temu żołnierzowi?”

W końcu bufetowa przyczłapała z samowarem. Ustawiła go na stoliku przed Tomkiem i znikła za ladą. Tomek nalał wrzątku do szklanki. Ostrożnie rozejrzał się wokoło. Wydobył z kieszeni kopertę. Odczytał adres:

Do rąk własnych Pana Sztabskapitana Mikołaja Aleksiejewicza Gołosowowa – POUFNE.

Kilkakrotnie przesunął kopertę nad parą unoszącą się ze szklanki z herbatą. Następnie ostrzem scyzoryka podważył brzeg. Wyjął list…

Kochany Mikołaju Aleksiejewiczu!

Bardzo proszę o załatwienie dla mnie pilnej sprawy służbowej. Należy natychmiast sprawdzić w aktach polskiego zesłańca politycznego, o ile dobrze pamiętam imię – Zbigniewa Karskiego, do kogo to w Anglii usiłował przemycić list z Nerczyńska. Na pewno dobrze pamiętacie tę sprawę, gdyż ów list przyłapany przeze mnie sprawił Wam wiele satysfakcji. Jeśli tylko nie zwodzi mnie intuicja, to trzymam w sieci niezwykle drapieżne ryby. Żądaną wiadomość jak najszybciej prześlijcie przez umyślnego gońca, który pod jakimś zręcznym pozorem niech przybędzie do…

Dalej Pawłow dokładnie określał położenie obozu łowców dzikich zwierząt.

Krople potu zaperliły się na czole Tomka. Jeszcze raz odczytał list… A więc ten wykpiwany przez bosmana agent przeniknął ich tajemnicę! Wszyscy uczestnicy wyprawy znajdowali się w śmiertelnym niebezpieczeństwie… Cóż za okrutną niespodziankę spłatałby im Pawłow, gdyby nie to całkowicie przypadkowe spotkanie na dworcu z „umyślnym” posłańcem.

Tomek schował list do kieszeni. Przerażony fatalnym zbiegiem okoliczności, z wielką trudnością starał się zapanować nad ogarniającą go paniką. Dopiero po jakimś czasie uspokoił się na tyle, by myśleć logicznie. Jeśli teraz nie odda listu sztabskapitanowi, zyskają kilka cennych dni czasu. Oczywiście muszą z bosmanem i Smugą natychmiast wracać do ojca, zwinąć obóz i uciekać z Syberii, zanim Pawłow, nie doczekawszy się odpowiedzi na swój list, nie wyśle drugiego posłańca. Przede wszystkim jednak należy bez zwłoki powiadomić o groźnej sytuacji Smugę i bosmana.

Przywołał bufetową i zapłacił za herbatę. Wyszedł przed dworzec. Już zapadał zmrok… Głęboko odetchnął świeżym powietrzem. Szybkim krokiem skierował się ku okazałemu domostwu Naszkina.

Groźne ostrzeżenie (2) Грозное| Опасное предупреждение (2)

Tomek odwrócił się i czujnym wzrokiem spoglądał na odjeżdżającą dorożkę. Томек|отвернулся|(частица возвратного глагола)|и|настороженным|взглядом|смотрел|на|уезжающую|извозчика Томек обернулся и настороженно смотрел на уезжающую извозчика. Sprzed dworca do pałacu Naszkina było zaledwie kilkaset kroków, toteż chwiejący się na koźle podchmielony dorożkarz wcale nie był zdziwiony, że jeden z pasażerów resztę drogi odbędzie piechotą. От|вокзала|до|дворца|Нашкина|было|всего лишь|несколько сотен|шагов|поэтому|шаткий|на||козле|подвыпивший|извозчик|совсем|не|был|удивлён|что|один|из|пассажиров|остаток|пути|пройдет|пешком От вокзала до дворца Наскина было всего несколько сотен шагов, поэтому шаткий пьяный извозчик вовсе не удивился, что один из пассажиров остальную часть пути пройдет пешком. Tomek wolnym krokiem wszedł do budynku. Томек|медленным|шагом||в|здание Томек медленным шагом вошел в здание. Przy kasie podróżni tłoczyli się po bilety. У|кассы|путешественники|толпились|друг к другу|за|билеты У кассы путешественники толпились за билетами.

„Prawdopodobnie jakiś pociąg nadjedzie za chwilę” – pomyślał młodzieniec i udał się do bufetu w sąsiedniej salce. Вероятно|какой-то|поезд|подъедет|через|мгновение|подумал|юноша|и|пошел|себя|в|буфет|в|соседней|комнате «Вероятно, какой-то поезд скоро подъедет», — подумал юноша и направился в буфет в соседнем зале. Przystanął przy ladzie. Он остановился|у|прилавка Он остановился у прилавка. Poprosił o dwa pudełka papierosów i o kwas. Он попросил|о|два|коробки|сигарет|и|о|квас Он попросил два пакета сигарет и квас. Popijając orzeźwiający napój, wdał się w pogawędkę z bufetową. Потягивая|освежающий|напиток|он завел|себя|в|беседу|с|буфетчицей Запивая освежающим напитком, он завел разговор с буфетчицей. Po chwili wiedział już, że wkrótce nadjedzie pociąg z Ruchłowa. Через|некоторое время|знал|уже|что|вскоре|подъедет|поезд|из|Рухлова Через некоторое время он уже знал, что вскоре прибудет поезд из Рухлова. Upewniwszy się, że w kierunku północno-wschodnim będą mogli wyjechać dopiero następnego dnia w południe, Tomek poprosił o jeszcze jedną szklankę kwasu. Убедившись|себя|что|в|направлении|||они будут|могли|уехать|только|следующего|дня|в|полдень|Томек|попросил|о|еще|один|стакан|кислоты Убедившись, что в северо-восточном направлении они смогут уехать только на следующий день в полдень, Томек попросил еще один стакан кислого. Mimo woli spoglądał w okno na peron. Несмотря на|волю|смотрел|в|окно|на|платформу Не желая того, он смотрел в окно на платформу. Lokomotywa, sapiąc i buchając parą, wjechała na dworzec. Локомотив|сопя|и|пыхтя|паром|въехала|на|вокзал Локомотив, сопя и выпуская пар, заехал на вокзал. Nieliczni podróżni wysiadali z wagonów. Немногие|путешественники|выходили|из|вагонов Немногие путешественники выходили из вагонов.

[107] Dzień dobry, jaśnie panie. День|добрый|ясный|пан [107] Добрый день, ясный пан.

[108] Sobaka – pies. Собака|пес [108] Собака – пес.

– Szybko wróciliście z drogi? Быстро|вернулись|с|дороги – Вы быстро вернулись с дороги? – badał Tomek. исследовал|Томек – спрашивал Томек.

[109] Barin – pan. пан| [109] Барин – господин.

[110] Sztabskapitan (ros. sztabs-kapitan) – w Rosji carskiej stopień wojskowy pośredni między stopniem porucznika i kapitana w piechocie, artylerii, wojskach saperskich oraz w żandarmerii pieszej. штабс-капитан|рус|||в|России|царской|звание|военное|промежуточный|между|званием|поручика|и|капитана|в|пехоте|артиллерии|войсках|саперных|а|в|жандармерии|пешей [110] Штабс-капитан (рус. штабс-капитан) – в Российской империи воинское звание, промежуточное между званием лейтенанта и капитана в пехоте, артиллерии, саперных войсках и в пешей жандармерии.

Serce mocno zabiło w piersi Tomka. Сердце|сильно|забилось|в|груди|Томка Сердце сильно забилось в груди Томка. Przysłonił oczy powiekami, aby nie zdradzić swego przestrachu, i siląc się na spokój, zapytał: Закрыл|глаза|веками|чтобы|не|выдать|своего|страха|и||себя|на|спокойствие|спросил Он закрыл глаза веками, чтобы не выдать своего страха, и, стараясь сохранить спокойствие, спросил:

– A kto to jest ten Gołosowow? А|кто|это|есть|тот|Голосовов – А кто это такой Голосовов?

[111] Politiczeskie priestupniki – przestępcy polityczni. Политические|преступники|преступники|политические Политические преступники – политические преступники.

– Tylko pół godziny… – odparł Kozak, ciężko wzdychając. Только|пол|часа|ответил|Казак|тяжело|вздыхая – Только полчаса… – ответил казак, тяжело вздыхая. – Nie zdążę. Не|успею – Я не успею. Teraz wieczór, już po służbie… Sztabskapitan na pewno na hulance! Теперь|вечер|уже|после|службы|Штабскапитан|на|||хулигане Сейчас вечер, уже после службы… Штабс-капитан, наверняка, на гулянке! Niełatwo znaleźć… Нелегко|найти Нелегко найти…

– Wyświadczyłeś nam przysługę. Ты оказал|нам|услугу – Ты оказал нам услугу. Zdrajca Wang poniesie zasłużoną karę. Предатель|Ван|понесет|заслуженную|кару Предатель Ванг понесет заслуженное наказание. Oto skromny upominek ode mnie dla twego syna. Вот|скромный|подарок|от|меня|для|твоего|сына ||подарунок||||| Вот скромный подарок от меня для твоего сына.

Tomek znów skinął na bufetową. Томек|снова|кивнул|на|буфетчицу Томек снова кивнул на буфетчицу.

– Wasze wysokobłagorodje idzie na bal… Ech, nie śmiem prosić… Ваше|высокоблагородие|идет|на|бал|Эх|не|смею|просить – Ваше высокоблагородие идет на бал... Эх, не смею просить...

Do rąk własnych Pana Sztabskapitana Mikołaja Aleksiejewicza Gołosowowa – POUFNE. К|рукам|собственных|Пана|Штабс-капитана|Николая|Алексеевич|Голосова|СЕКРЕТНО ||||||||КОНФІДЕНЦІЙНО(1) В руки Пана Штабскапитана Николая Алексеевича Голосова – КОНФИДЕНЦИАЛЬНО.

Kochany Mikołaju Aleksiejewiczu! Дорогой|Николай|Алексеевич Дорогой Николай Алексеевич!

Bardzo proszę o załatwienie dla mnie pilnej sprawy służbowej. Очень|прошу|о|решение|для|меня|срочной|дела|служебной Пожалуйста, решите для меня срочный служебный вопрос. Należy natychmiast sprawdzić w aktach polskiego zesłańca politycznego, o ile dobrze pamiętam imię – Zbigniewa Karskiego, do kogo to w Anglii usiłował przemycić list z Nerczyńska. Необходимо|немедленно|проверить|в|документах|польского|эмигранта|политического|если|насколько|хорошо|помню|имя|Збигнева|Карского|к|кому|это|в|Англии|пытался|контрабандой|письмо|из|Нерчинска Необходимо немедленно проверить в делах польского политического узника, если я правильно помню имя – Збигнева Карского, кому он в Англии пытался переправить письмо из Нерчинска. Na pewno dobrze pamiętacie tę sprawę, gdyż ów list przyłapany przeze mnie sprawił Wam wiele satysfakcji. На|верно|хорошо|помните|эту|дело|так как|тот|письмо|пойманный||меня|доставил|Вам|много|удовлетворения Вы, конечно, хорошо помните это дело, так как это письмо, пойманное мной, доставило вам много удовольствия. Jeśli tylko nie zwodzi mnie intuicja, to trzymam w sieci niezwykle drapieżne ryby. Если|только|не|обманывает|меня|интуиция|то|держу|в|сети|необычайно|хищные|рыбы Если только интуиция меня не обманывает, то я держу в сети чрезвычайно хищные рыбы. Żądaną wiadomość jak najszybciej prześlijcie przez umyślnego gońca, który pod jakimś zręcznym pozorem niech przybędzie do… Запрашиваемую|сообщение|как|можно скорее|передайте|через|сообразительного|гонца|который|под|каким-то|ловким|предлогом|пусть|прибудет|к Запрашиваемое сообщение как можно скорее отправьте через умного гонца, который под каким-то ловким предлогом пусть прибудет в…

Krople potu zaperliły się na czole Tomka. Капли|пота|запотели|на|на|лбу|Томка Капли пота выступили на лбу Томека. Jeszcze raz odczytał list… A więc ten wykpiwany przez bosmana agent przeniknął ich tajemnicę! Еще|раз|прочитал|письмо|А|значит|этот|высмеиваемый|за|босмана|агент|проникнул|их|тайну Он еще раз прочитал письмо... Так этот высмеиваемый боцманом агент проник в их тайну! Wszyscy uczestnicy wyprawy znajdowali się w śmiertelnym niebezpieczeństwie… Cóż za okrutną niespodziankę spłatałby im Pawłow, gdyby nie to całkowicie przypadkowe spotkanie na dworcu z „umyślnym” posłańcem. Все|участники|экспедиции|находились|в||смертельном|опасности|Что|за|жестокую|неожиданность|подстроил бы|им|Павлов|если бы|не|это|совершенно|случайное|встреча|на|вокзале|с|умышленным|посланцем Все участники экспедиции находились в смертельной опасности... Какую жестокую неожиданность подстроил бы им Павлов, если бы не эта совершенно случайная встреча на вокзале с "умышленным" посланцем.

SENT_CWT:AFkKFwvL=15.13 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=5.85 ru:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=191 err=0.00%) translation(all=159 err=0.00%) cwt(all=1304 err=1.15%)